Het begon niet met een plan.
Niet met een schets, of een moodboard.
Het begon met zorg.

Mijn partner had een design voor een ruimte nodig praktisch, maar leeg.
Een plek om te maken, te denken en te creëren.
Ik zag de muren en voelde wat er ontbrak.
Niet alleen kleur, maar rust. Ritme. Een bedding voor zijn werk.

Dus gaf ik hem Atelier Serrein.
Mijn allereerste project.
Een naam die zacht klonk en toch stevig stond.
Zoals de ruimte zelf een omgeving van kalmte, gewiegd in beige en bruin.
De kleuren van zand en aarde. Van linnen gordijnen in tegenlicht.
Van stilte na een drukke dag.

Ik werkte niet vanuit regels, maar vanuit gevoel.
Hoe licht valt op een houten vloer.
Hoe een muur een ademhaling kan vertragen.
Hoe materialen verhalen dragen,
zonder te spreken.

Pas achteraf begreep ik: dit was het begin.
Niet alleen van zijn atelier,
maar van mijn werk.
Van Bruníno.

Een plek waar liefde vorm krijgt.